Deryalara kulaç atmış.
Gönül gözüm yaşlar döker.
Fırtınalar yelken açmış.
Sandalım da sular öper.
Dertlerime karlar dolmuş.
Saçlarım beyazlar eker.
Umutlarım hazan olmuş.
Tırpanım hayaller biçer.
(1) Hâb duvarım kerpiç döker.
Azık torbama ne konmuş.
Günler dönmüş akşam olmuş.
Ömür fırçam kabir çizer.
03.03.2015
Kayıt Tarihi : 2.1.2016 23:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Hâb: ölüm, uyku rüya(düş) . Şiirde hâb duvarı (ölüm duvarı) anlamında kullanıldı. 1- Bu şiirin her dörtlüğün birinci ve üçüncü mısraları ile ikinci ve dördüncü mısralar kendi aralarında kafiyelidir. 2- Dizilişlerine göre ÇAPRAZ uyaktır. -a -c -b -d -a -c -b -d gibi. 8’li hece ölçüsüyle duraksız yazıldı.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!