Ömür Denen Şu Süre Şiiri - Abdullah Toroslu

Ömür denen şu süre;
Sınırda süre, süre!
Yarım asrı harcadık;
Sıra geldi küsura.

Ömür denen şu zaman;
Mazi oldu ne zaman?
Yarım güne dönüştü;
Elli yıllık bir zaman.

Ömür denen şu vakit;
Gelip geçti ne vakit?
Bir anını alamam;
Versem şayet bin nakit!

Ömür denen şu günler
Olduğu çoğu hep dünler
Ya aleyhte, ya lehte;
Kayda geçti bu günler.

Ömür denen şu nimet;
Mihenk üstü bir kıymet!
Değerini bilmezsek;
Olur tümü bir nikmet!

Ömür denen şu hayat;
Boşa gitti o heyhat!
Cahil nefse aldanıp;
Ettik onu biz berbat!

Ömür denen vedia;
Tükenmeden de dua!
Seni hesap gününde;
İflah etsin o dua!

Ömür denen emanet;
Kim dedi ki, duman et?
Bir fırsattır o kula;
Atin için eman et!

Ömür denen şu dönem;
Henüz varken ver önem!
Tövbe, taat yaşansın;
Bilhassa da son dönem!

Yoksa haller perişan!
Çare olmaz ün ve şan!
Gider nar-ı cahime;
Şu müddette had aşan!

Abdullah Toroslu
29.09.2012-İzmir