Ömür Dedikleri Şiiri - Mesut Çiftci

Ömür demişler;
Doğum ile ölüm arasındaki kısa seyahate,
Bir varmış, bir yokmuş
Masal misali bir rivayete,
İşte doğdum,
İşte ölüyorum,
Yaşadım mı?
Hiç sanmıyorum.

Bir;
Doğdum
Ve bu pek mühim bir mesele değildi,
Ne dağlar yerinden oynadı,
Ne gökler yere döküldü,
Ne ateşler yandı,
Ne ateşler söndü,
Ne bir yıldız kaydı,
Ne bir kuyruklu yıldız belirdi gökyüzünde.
Yalnız bir kişi eklendi milyarlar içinde.
Yalnız, ıssız, bahtsız bir rakam
Öyle enikonu düşülmeyecek,
Öyle sıradan,
Öyle olmasa da olur bir;
Bir.

İki;
Çocuktum,
Çokluk olamadım,
Teklikten bir türlü kurtulamadım.
Tek sayının asılsızlığı,
Yaşamanın karşı konulmaz ıssızlığı,
Kalabalık değildim demiyorum,
Yalnızlığa değiniyorum,
Yalnızca ve yalnız satırlarla,
Sonra büyüdüm acılarla,
Sancılarla,
Sanrılarla,
Sarılmak istedim satırlarla.
Olamadım bir türlü;
İki.

Üç;
Öleceğim,
Hiç yaşamamış gibi,
Biliyorum,
Ölenleri görüyorum,
Tekliğim eksiliyor bir bir,
Sevdiklerim,
Sevmediklerim
Cenaze namazlarında tekbir,
Tekbir gömüyorum bedenlerini,
Toprağın derinine,
En derinine,
Yüreğimin enginine,
Sığdırmaya çalışıyorum hüzünle,
İnsanları
Ve sanki ben ölmeyeceğim,
Gülünç;
Üç.