Güneşin ilk ışıklarında,
sabah ezanı okunuyor.
Taa uzaklardan...Derinlerden...
Maziyi hatırlatıyorum birden,
geçmişi düşündürüyor.
Kah çocukluğumun cami avlusu telaşları,
kah gençliğimin tabulu sevdası.
Taa uzaklardan...Derinlerden...
Ömrümün sesi...
Kayıt Tarihi : 23.3.2008 23:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Kötü bir hastalığın pençesinde olup ömrünü noktalayan sırdaşım ve dostuma ithafen yazılmıştır.
kimi kalın, kimi ince,
kimi silik, kimi belirgince.
çizgilere takılıp kalmak,
hayattan haz almamak,
yorgun, bitkin, umutsuz,
küskün, dargın, şuursuz...
böyle gitmez, gitmemeli,
hayat candır, heyecandır,
soluk, silik devam etmemeli...
Kazım Öztürk
müzehher
hiç yaşanmamış gibi gelip geçen yıllar...
saygılar yüreğinize...
TÜM YORUMLAR (5)