Ömür Dediğin Ne Ki Şiiri - Muhiddin Tuncay

Bir,film şeridi gibi hayatım
Gözümün önünden,gelip geçerken
Bir bir aklıma gelir,çocukluk anılarım
Yıllar su misali,akıp giderken
Ömür dediğin ne ki !...
Daha dün gibi hatırlarım
Oyun oynadığım sokakları,arkadaşları
Oysa şimdi,hepsi mazide kaldı
Yıldırım hızıyla geçen,zamana inat
Benimde ümitlerim,hayallerim var
Baharı bekleyen,çiçekler gibi
Güneşin,özlemiyle yaşıyorum
Ömür dediğin ne ki!...
Her geçen gün,
Zamana yenik düşüyorum
Yine sonbahar,yaprak dökümü
Rüzgarın önünde savrulan
Sararmış yaprak gibiyim
İstesemde engel olamıyorum
İçimden bir his,
Daha yolun başındasın dese de
Ak düşmüş saçlarım, beni ele veriyor
Ömür dediğin ne ki!...
Başı doğum, sonu ecel
Hayat meşakkatli olsa da
Bir günlük beylik, beyliktir misali
İnsan yine de sever dünyayı