Ömür Dediğin Şiiri - Hasan Arpaci

Ne hırıltısı kaldı,
Ne de gürültüsü.
Ertesi günü öğlen vakti,
Kendisi mezara,
Malları pazara,
Çekip gitti…

Tek kırma tüfek,
Duvarda asılı,
Köstekli saat ,
Askıya takılı kaldı…

İlk iş ;
Camları açıp evi havalandırmak.
Sonra,
Bankaları tarayıp,
Kalanı bölüşmek oldu…

Evin yarısı çöpe,
Elbiseleri güme gitti.
Ömür dediğin bir rüya idi,
Bir devir böylece bitti…

Hasan Arpacı, 2017, Üsküdar