Ömür Dediğin Şiiri - Huban Asena Özkan

Dokuz ay geçirdik anne karnında
Dünyayı tanıdık onun koynunda
Nazlı bir çiçektik anne yanında
Basamak sayıyor ömür dediğin
El bebek gül bebek büyüdük öyle
Sandık ki hayat hep geçecek böyle
Gam yüklü heybeyi koyduk köşeye
Çiçekler saçıyor ömür dediğin

Hayatın dümeni hep bizde sandık
Cahildik dünyanın zevkine kandık
Türlü alemlerde biz keyfe daldık
Su gibi akıyor ömür dediğin

Sonunda baktık ki saçlarda beyaz
Ne o bahar kalmış ne de o ilk yaz
Ağıt çalıp söyler duvardaki saz
Derde dert katıyor ömür dediğin