Ömür Bitene Kadar Şiiri - Mustafa Hoşoğlu

Ömür Bitene Kadar

Ayrılıktan söz etme, hasret üşütür beni,
Gel gönlümün yazı ol bacam tütene kadar.
Aklıma düştüğünde alev kuşatır beni,
Sevda neydi bilmezdim kalbim ötene kadar.

Saçlar omuz aşağı durur yapağı gibi,
Yanak ala bezenmiş, şeker kabağı gibi,
Cihanda lezzet yoktur yârin dudağı gibi,
Sarılsak birbirine ömür bitene kadar.

Yanakların gül açsın, asla nefreti yayma,
Dünyaya doysan bile sakın aşkıma doyma,
Gel dolaş etrafımda, bu kalbi yalnız koyma,
Cilve eyle, naz eyle aklım yitene kadar.

Vuslatın hazzı biter hicran yeli esince,
Yar gidiyorum deyip biletini kesince,
Ecel geldi sanırsın soğuk terler basınca,
Üstümdeki kâbusu tutup atana kadar.

Hoşoğlu, hoştan yana mevsimi kıştan yana
Yüreği hep doludur, çalışmaz boştan yana
Yokluk ne imiş bilmez, zengindir düşten yana
Nazını yağdır bana aklım gidene kadar.

Mustafa Hoşoğlu
01.10.2015