duvardan nasıl düştüğüne
basıyor kahkahayı koca taş
kuş tüyü vantilatör arıyor serinlemeye
öğüt veriyor salıncağa yel
bir bobin sesi
yalpalıyor
kulakta
sicim gibi bulutuna koşuyor
damlalar
bir zamanlar bizi üşüten o dizeler
meğer ne değin kahramanmış.
renkleri uçurumdan atalım
böyle sürerse gecenin on buçuğunda
kimsenin eline geçmez gönderilenler
herkesin eteğindeki
kırışıklık kendine.
sevilebilecek peşrevlere uyum sağlamak için
vuruyor davul dengi dengine…
Necdet Arslan
Kayıt Tarihi : 15.1.2022 17:59:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!