Ömrüne bereket Şiiri - Necdet Arslan

duvardan nasıl düştüğüne
basıyor kahkahayı koca taş

kuş tüyü vantilatör arıyor serinlemeye
öğüt veriyor salıncağa yel
bir bobin sesi
yalpalıyor
kulakta
sicim gibi bulutuna koşuyor
damlalar

bir zamanlar bizi üşüten o dizeler
meğer ne değin kahramanmış.

renkleri uçurumdan atalım

böyle sürerse gecenin on buçuğunda
kimsenin eline geçmez gönderilenler

herkesin eteğindeki
kırışıklık kendine.
sevilebilecek peşrevlere uyum sağlamak için
vuruyor davul dengi dengine…