Ömrün Yarısı Şiiri - Altay Taşkın

göklerin kralının pençesinde körelmiş büyüyen ümit
darağacında yanan ışıksız bir mum
çamurlu sokağın ortasında yere yıkılan
üstünde yemyeşil küf
mantarsız şişedeki sirke acı acı kokan
bırakmış kendini tüyler gibi hafifçe uçuşan
dualarla çınlarken yaldızlı kubbe içinde tek başına
her taşın altında kupkuru bir kav
üstünde yatmış bir akrep deliksiz uyuyan
pençesiz aslan koca ormanda
dişleri mi dökülmüş ne hırlamayı unutmuş
ümit hanlarının kilitleri paslı duraklarda
biri paslanmamış tek onun da anahtarı düşmüş
kompleks dünyanın ta öbür ucunda
ömrün yarısı kadar yol zaten yarısı da bitmiş...