ÖMRÜMUZÜN YARGIÇLARI
Gün yorgun yüzüyle bırakırken kendini geceye,
Pençe, pençe durur ellerimde hasretin.
İsyanların yaktığı alevler kalır içinde,
Talan edilmiş bir sevgiden geriye’
Ve solduğunda sönmüş çıraların yanık sesleri,
Karanlığa kıvılcımlar çakar gözlerin.
Sonra anılar sayfalarından bir, bir düşerler,
Belleğimizdeki küllenmiş resimler.
Demir ve ateş oldu ellerimizde şimdi zaman,
Maskeler çoğalmıştı, biz sevdamızı oynardık.
Sana dair bütün şiirler elbette,
Bütün sokaklar sana çıkıyor nedense...
Ey kirpikleri yaralı;
Bir fırtına eserken böyle hoyrat,
Nasıl anlatmalı sana ömrümüzün yargıçlarını,
Şair olduk, kalemse ağıtlardaki hayat.
AYHAN SARIOLU
13.08.2000
Kayıt Tarihi : 15.11.2006 00:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!