Ömrümüzce Şiiri - Orkun Aydın

Savaş ıslıkları dolanıyor, deliyor çelik duvarları
Ve ben küçücükken öğrendim ölümü
Bir an ömrümce sürdü ölümüm
Kalkan gibi sözler, savuruyor beni sevdamı
Ve ben daha yeşermemişken öğrendim acı çekmeyi
Bir an ömrümce sürdü acı çekişim
Büyük bir kale vardı hikayemizde
Tutkularımız tutsaktı
Gülüşler yaratıp dostluklar çizmiştik birbirimize
Her sabah ve her gece

Ama gölgeler bizi içine çekerken
Yine biribirimizi asmıştık,
İçimize sinmeyen günlerin ertesinde
Ve bir an seninle ömrümüzce sürdü asılışımız