Ömrümün son Uykusu Şiiri - Ramazan Adil ...

Bir akşam daha kızıllığı yitip giderken
Kamelyadan seyrettim güneşi batıp giderken
Masamda kırmızı ve beyaz güller ...
Seni düşündüm, kokunu özledim
Ve birden gül kokusu sardı içimi
Ne zamandır gül koklamadım
Özlemişim kokunu...
Ah! Her şey ne kadar eksik
Güller her şeye rağmen ne tez solar
Aşkımız; tek varlığımız
Kalan en son yadigar
Sen, her şeyimsin benim, canımın içi
Güllere rağmen ben seni, hep seni isterim
Sensiz olmaktansa güzelim
Hiç yaşamamak
Ya da son nefesimi seninle
Dudağım dudağında erirken
Ömrümü sıcacık kollarında tüketmek
Gözlerine dalgın, son defa gülümseyerek
Uyumak isterim
Yalnız seninle ömrümün son uykusunu ...