Ömrümün Demi Şiiri - Hüseyin Erdinc

Sessiz bir gece başın yastığında
Gözlerin çoktan daldı huzura
Uykusunda sen
Uykusuz gecelerde ben
Elimde sigara duman duman
Hasret tüttürüyorum
Ömrümün demi
Fincanda kahve yudum yudum
Dudağımdan aşağı süzülüyor
Salonum karanlık
Televizyon ışığında ben
Omuzumda battaniye
Ayaklarım artık hissediyor soğukluğu
Zamandan çalıyorum yine
Uykusuz geçirdiğim her gece
Biraz fazla yaşıyorum desem
Farkında olmuyorum
Hani burda hala vakitsiz ötüyor
horozlar
Sabah ezanından önce
Zaman su gibi akıp gidiyor
Çekeceğim şimdi bulutları üstüme
Koyusunda maviliğin
Koynunda dalacağım
Sensizliğin ilk ışığında
Hayallere
Sen uyku sersemliği ile
Uzattığında elini yastığa
Yokluğumun soğukluğu saracak
Uykunu böleceksin
Yorgan altında kokuna gömüleceksin
Yine yeniden
Çok geçmeden buluşacağız
Yumulan gözlerimizin derinliklerinde
Bilinç altımız yaşatacak bizi
Ve biliyorum ömrümün demi
Uyanınca hepsi rüya olacak
08Kasım22
@bensanasustum