Yüzüm gülerdi benim, kalbim binlerce çiçekler açardı.
Kanatlarım yaralı, mısralarım karanlık kaldı.
Şimdi her gün ölüyorum bir damla kan akıtmadan.
Ben sana vatandım, bayraktım, dokunulmazdım.
Ben sana ölüme koşan 57.Alaydım.
Çanakkale değildim belki ama ömrümü serdim geçilmemek için.
Ama Çanakkale bile bu kadar pusu görmedi.
Dağların dorukları dumanlı olur
Geriye dönmez savaşçılar...
Fırtınayla yıkanmıştır ömürleri
Karla yıkanmıştır yüzleri...
Bu yüzden asla vedalaşmaz
Devamını Oku
Geriye dönmez savaşçılar...
Fırtınayla yıkanmıştır ömürleri
Karla yıkanmıştır yüzleri...
Bu yüzden asla vedalaşmaz
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta