Ömrümdür Maaşım Şiiri - Kasım Kobakçı

Akan zaman, ömrümdür maaşım,
Evrensel varoluştan kalbim,
Sonsuzluğa akıyor her yaşım,
Güzel anları, içinde sakladım.
*
Evren mevcut, her zerrenin özünde,
Varoluşun, sonsuzluğun kaynağında.
Sevgiyi yaşamak, her varlığın sözünde,
Ruhani bilgeler de, bunun tanığı ama.
*
Kozmik devinim, tarihi bir değer,
Aşkın ve sezginin, öncüsü keder,
Zerre şüphe yokmuş, içimde meğer,
Onur dolu, saf, öz göründüğü yer.
*
Bir düşünce, ruhumun edebiyatçısı,
His, ilham ve yaratının, insancası,
Hem hayalci biri, hem de sanatçısı,
Gönül halinin, hali dışa yansımışı.
*
Evrensel bilginin, son yolcusu...
Yeryüzünde, ilk fısıltının sahibi.
Bildiğin her dilde, sevgi incisi,
Yüce birisi, annelerin yüreği gibi.
*
Ömrünü yapmamış, boş yerlerde ziyan,
Bugün de bulmak, zor böylesi bayan,
Doğumun ilk adımı, ölüm ise vuslatın,
Tüm deryaların kalbi, bilge bir derya.
*
İlham temsilcisi, manevi müziğin,
Kainatın sesinden gelir ahengin.
Duyunca, soluksuzca dinlediğin,
Tek bir anın, sonsuzluğun, her şeyin rengi.