Ömrüm seni kayıplardan giyindim

Ömrüm seni kayıplardan giyindim
Yalnız bir kuş tenime dokundu

Sevda yokluğuna adresmiş anladım
Bir şiir onu cebinde unuttu

Yüzüne asıldım üzüntülerimin
Çocukluğumun maskesi büzüldü

Dağlar seni sevdiğimi bilirsin
Kanıma martı kanadı durdu

Eksildim de güneşin kızardığı yerde
Annemin eli güneşe döndü

Yandığım şu ki tanıdım aşkı, hasedi
Aşk da haset de düşmanım oldu

Ömrüm seni neyledim de giyindim
Eşiğine sığındım kapılar yüzüme vurdu