yalnızlıkla başlayıp,
tarifi imkansız bir güzellikle
yeniden anlam kazanan
ve sonra uyandığımda
derin bir gamze yapıştırıp suratıma
yeniden yalnızlığıma gömüldüğüm
uzun bir gündüz uykusuydu
ömrüm.
ve ben uyandığımda çocuk değildim
saflıklarımı, misketlerimi,
uykumda biri almış
bana umut kırklıkları bırakmıştı
alelacele elime şiir denen şeyi tutşturup
çekip gitti.
o günden sonra onu bir daha,
ben dahil kimse görmedi
yalnızca adı birkaç şiirde geçti.
(21/08/2002) İzmit
Ertuğ AkbayKayıt Tarihi : 9.9.2002 03:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!