Ömrüm Şiiri - Nimet Öner

ÖMRÜM

Dün gece;
Gözlerimi kapadım, hayalimde yüzünü çizdim karşı duvara
Açtım gözlerimi, yüzün duruyordu tam karşımda
Yine de bana bakmıyordu ömrüm..

Gözlerinin düştüğü her yer uçurumdu bana
Gülüşünün değdiği her suret düşmanım
Gönül dergahına yasaklıydım
Ölüm düşüyordu payıma, ömrüm

Ah ömrüm kim bilir sen şu an nerede,
Hangi hulyalarda, hangi duygulardasın?
Ben yine İstanbulda kendimden kaçıyorum yağmurlu havalarda!
Saçlarımı rüzgar savursa da, sensiz nefessizim ömrüm...

Yedi tepe özleminle yalaza
Kayboluyorum İstanbul'un gülüşü eksik sokaklarında
heyhat düşmüyorsun ömrünün yarısına
Gölgeni arıyorum, eksik kalan yanlarıma
Bir bulabilsem
Çiçeklenecekti cumbalar
Savruluyorum yokluğunla, ömrüm

Aklım yüreğimin göz hapsinde
Ben hayalinle hemhalde
Uşak makamı ezan değiyor kulaklarıma
Ben dinliyorum Hüseyin'i makamında
Tutuşuyor yüreğimde bir yerler, yağmurun ellerini basıyorum yaralarıma
Yine de hasretin dinmiyor ömrüm

Dualarıma sen düşerken şerifelerden
Yaralarım kanıyor durup dururken
Hasret sağanağında yüreğim tutuşurken
Yokluğunla üşüyorum, ömrüm

Bir bilsen kaç gece asılı kaldım kirpiklerinde,
Şafağı ve seni beklerken..
Bir bilsen kaç dua takıldı boğazıma, dilime amin düşerken..
Bir bilsen ömrüm bir bilsen kaç dilde masallar anlattım, sol tarafın sancısına!
Sensiz geçmedi ömrüm..

NİMET ÖNER