Yok olmakta zaman
Yokuşlarda seyrediyor yıldızlar
An be an bir şeyler kopuyor bir yerlerden
Yapraklar solgun, rüzgar mecalsiz
Her şey sanki birbirinden usanmış
Yaşamak zor mu geliyor ne
Artık şimdi yoksun demek bile eskiden vardın gibi gelmiyor bana
Ölüler kadar habersizim senden
Ne okşayacak bir takvim
Ne bir ses olduğun yerden
Sessizliğe gömülmüş, gelir diye gözleyip, beklemiyorum
Ölümüm gibi biliyorum gelmeyeceksin artık
Günler vardı beni aramadın sormadın
Nasıl durduğumu ayakta,
Nasıl yemek yediğimi
Nasıl su içtiğimi
Nasıl nefes aldığımı
Günler vardı hiç sormadın
Solsun çiçekler
Dünya kabuğu çekilsin
İnsan sevdiğini bırakır mı?
Yakalansın kimse kalmışsa dışarda
Büyük bir meydanda, kalabalıklar içinde
Her yüz bir, her yüz farklı
Bir kabahatti gözlerinin rengi
Avuçlarda sıkıp kelimleri
Sesin eksikliği
Ulaşılmadı, ulaşamadı
Göğsünde bir ad
Buluşmak mümkün mü
Zaman uzadıkça kısaltırken ömrü
Dudak bir önceki suskunluğundan şikayetçiyken
Gecelerde tutulmayan yemin izdihamı
Akılda yarını kucaklayan hayal ırmağı akıp giderken
Buluşmak mümkün mü
Bir yıl daha bitiyor
Bir yıl daha böylece bakıp geçti
Kopya alıyorum ordan burdan
Ben, ben, ne bilirim bulmayı
Nerededir ki,
Gitmek mi kaldı eskisi gibi
Nereye baksam gidenler
Kalana bakıyorum eskisi gibi
Sanki hiç gelmemiş gidenler
Gökyüzü birden,
Güneş omzunda ışığı batmak üzereydi,
Biraz yağmur kokusu
Biraz rüzgar ıslığı
Biraz tedirgindim, söylemedim
Yalnızlık iniltileri içinde kahkahalarım,
Sarı bir halkaydı aşk
Rengiyle dalaşırdı bazen
Acımazdı varken hiçbir yer
Acımazdı bazen
Ruhu kaldırıp cesedi öldürürdü
Güldürürdü bazen
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!