Yok olmakta zaman
Yokuşlarda seyrediyor yıldızlar
An be an bir şeyler kopuyor bir yerlerden
Yapraklar solgun, rüzgar mecalsiz
Her şey sanki birbirinden usanmış
Yaşamak zor mu geliyor ne
Artık şimdi yoksun demek bile eskiden vardın gibi gelmiyor bana
Ölüler kadar habersizim senden
Ne okşayacak bir takvim
Ne bir ses olduğunu yerden
Sessizliğe gömülmüş gelir diye gözleyip durmuyorum
Ölümüm gibi biliyorum gelmeyeceksin artık
Solsun çiçekler
Dünya kabuğu çekilsin
İnsan sevdiğini bırakır mı?
Yakalansın kimse kalmışsa dışarda
Büyük bir meydanda, kalabalıklar içinde
Her yüz bir, her yüz farklı
Bir kabahatti gözlerinin rengi
Avuçlarda sıkıp kelimleri
Sesin eksikliği
Ulaşılmadı, ulaşamadı
Göğsünde bir ad
Buluşmak mümkün mü
Zaman uzadıkça kısaltırken ömrü
Dudak bir önceki suskunluğundan şikayetçiyken
Gecelerde tutulmayan yemin izdihamı
Akılda yarını kucaklayan hayal ırmağı akıp giderken
Buluşmak mümkün mü
Gitmek mi kaldı eskisi gibi
Nereye baksan gidenler
Kalana bakıyorum eskisi gibi
Sanki hiç gelmemiş gidenler
Konuş N,
Konuş ve bağır.
İnsanı susturan insansa,
hangi insan söyle bana.
Yok eğer kaderse,
Alınma bir mucize ara.
Sarı bir halkaydı aşk
Rengiyle dalaşırdı bazen
Acımazdı varken hiçbir yer
Acımazdı bazen
Ruhu kaldırıp cesedi öldürürdü
Güldürürdü bazen
Savur toprağı medetsiz
Al avuçlarında çiğne
Yok, yok hayli uzakta
Damga vurulmuş çoktan
Kabahat yaptığı
Bir suç işlemiş
Her gece bakarım uzağa
Çok şiir yazıldı kalemden kağıda uzaklık hakkında
Ucu iğne kalpten akan bu uzanmalar
Uzaklar uzaklaştılar ve kaldılar bir yerde
Kimine göre sabah kalkıp işe giden
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!