Ömer Sürmeli Şiiri - Mustafa Sürmeli

Bir Ömer Sürmeli geçti bu dünyadan,
Herkes saygı gösterirdi istisnasız.
Kimin "Ömer Ağa"sıydı,
Kiminin "Ömer abisi".
Emektar beyaz torosuyla
Dolaşırdı bütün mahalleyi.
Herkese tatlı tatlı sataşır,
Herkesle şakalaşırdı..
Dürüsttü, cömertti, fedakardı,
Fakir fukarayı kollar,
Misafiri sever, iyi ağırlardı.
İçkisi kumarı yoktu,
Maymun hafızın kahvesinde,
Çay içerdi arada dostlarıyla.
Elma bahçesine bakardı,
Dokunmazdı kimseye zararı;
Gönlünü hoş etmekten başka.
Hem babaydı, hem baba gibi adamdı.
Öğretti; saygıyı, sevgiyi, ahlakı, Allah'ı,
Yaşayarak öğretti...
Yerini başka babalara bıraktı ve gitti.
O gittiğinden beri de bir yara var, kapanmıyor...
O gittiğinden beri kimse çikolota ile uyandırmıyor.