Ömer Panoğlu Şiiri - İbrahim Cuma

Meslek lisesinde ilk görev günüm.
Şımarık bir gence sıkıldı canım.
Bir surat yaptım gösterdim ünüm!
Seni hiç unutmam Ömer Panoğlu…

Biraz yorulmuştum vakitse öğlen,
Sınıfta sekiyor bir kara oğlan…
Dersi bırak şimdi bununla eğlen…
Seni hiç unutmam Ömer Panoğlu…

Dedim kul acizdir, bu insanoğlu
Çıkınca dertleştim yüreği dağlı.
Doğuştan bahtına karalar bağlı.
Seni hiç unutmam Ömer Panoğlu…

Çocuk esirgeme yurdundan gelmiş.
Anladım felekten nasibin almış.
Günü gün ederek teselli bulmuş,
Seni hiç unutmam Ömer Panoğlu…

Dedim ki yiğidim dersimi dinle.
Bahtını değiştir mücadelenle.
O gündür bu gündür anlaştı benle.
Seni hiç unutmam Ömer Panoğlu…

O kurnazlığından gözleri parlar,
Kıvrak zekâsıyla hocayı zorlar.
Hakkını yedirmez, hemen de gürler
Seni hiç unutmam Ömer Panoğlu…

Anlatacak bir sürü anımız var da!
Kimi güzel kimi, hile ve hurda!
Gerçi kalsın Ömer kalmasın zorda.
Seni hiç unutmam Ömer Panoğlu…

Mezun oldu sonra her işe koştu.
Hayatta ne kadar engeller aştı.
Bazen kalktı ama ardından düştü.
Seni hiç unutmam Ömer Panoğlu…

Askerlikten sonra başladı işe.
Çalışırken bir de üniversite.
Diploma alması sanki mucize.
Seni hiç unutmam Ömer Panoğlu…

Dişi tırnağıyla mücadelesi,
Hayata tutunan var mı böylesi
Anlatmakla bitmez ki hikâyesi.
Seni hiç unutmam Ömer Panoğlu…