Ömer Lütfü Kalender Şiirleri - Şair Ömer ...

Ha öldüm,ha öleceğim

Denizin kıyısındayım ömrüm büklüm, büklüm, ha öldüm, ha öleceğim. Ya gel, ya da yine gel. Ama gel. Arada ne dağlar var, ne de okyanus. Her zamanki yerimizde soluk soluğa bekliyorum, gecikmelerin bende ecel, hükmedemiyorum zamana, nefesim, nefesim; ha öldüm ha öleceğim.(ö.L.K.)

DALIP GİDEN YORGUN GÖZLER
Yekpare hüzün, keder içindeyim yüreklerde.
Acı, yasaklı aşklarımda hüzünlü sesler,
Hüzünlü sözcüklerdi tutunduğum dal.
Uzaklara dalıp giden uykusuz yorgun gözler

Çeşmi siyahım



Ben ne kazan karasıyım ne de gönül yarası
Ben baharın güneşi,gönüllerin eşiyim ÇEŞMİSİYAHIM

BAHARA HASRET

Karın erimesi bizde üç mevsim alır,sizin orda kışlar nasıl geçer bilemem . Kar hasrettir, kar zeval getirir, kar doğmamış çocuğa ana rahminde ölüm getirir. Sizin oraları bilmem. Yolların açılması bizde üç mevsim alır, bahara hasret kalışım ondandır, saçlarıma kar düştü ama kır düşmedi. Eğer kır düşerse bil ki ey nevbahar, baharın hasretindendir

Bir yudum şarap içsem aklıma gelen sen.
Resmine baksam ağlamaklı oluyorum.
Aklına gelirsem bir an,nolur sakla sarmala orda kalayım her an.
Atma beni yalnızlığa,ihvanınla yanayım.

Her sabah kırık penceremin kenarında duran saksılardaki çiçekleri sularım, her sabah kokusunu alırda geçersin belki sokağımdan diye. Ama sen yoksun, bak bir yaz daha geçmek üzere sokaktan, yine sen yoksun. Sensiz geçen bir yazın alın yazısına ben ne diyeyim, duymak istemiyorsan beni yarın geç olabilir bir yazdan öte.

Ne haddime insan yargılamak,
Ne haddime insan yadırgamak.
Bilirim haddimi, yaprak daldayken.
Yer düşen yaprağı basmak mı?
Ne haddime.
Çalmadım,çırpmadım,

Gönlüm korkmadaniçine almış bu sevdayı , ya ben körüm,ya göremedim sevdayı. Ama, kör değilim.Görüyorum güneşi,ileriyi,ayı. Oklar heran hazır çekmek gerek artık YAYI. ÖMER LÜTFÜ KALENDER

Denizin kıyısındayım ömrüm büklüm,büklüm,ha öldüm, ha öleceğim. Ya gel,ya da yine gel.Ama gel.Arada ne dağlar var, ne de okyanus. Her zamanki yerimizde soluk soluğa bekliyorum, gecikmelerin bende ecel,hükmedemiyorum zamana,nefesim,nefesim; ha öldüm ha öleceğim.(ö.L.K.)

Ey beni en sıkıntılı anımda yücelten kadın, hasretinden ömrüm çürüdü sokağın kaldırım taşlarında, takatsizliğime omuz verdin bir çırpıda. Ellerimiz tutuştu aniden şerefine dünya dön dönebildiğince şar hoş olmak istiyorum İstanbul sokaklarında kendi halimce.