Ruhlar azaplar içinde kalır günü geldiğinde
Hayalet şehirler gelir birden aklıma realitenin çok ötesinde
Fırsatını bulur bulmaz kapılar sonuna kadar aralar fırtınalı bir sonbahar gününde
Allah’ın dan bul diyememiş fakat içinde öylece kalmış öksüz bir çocuğun dilinde
Kalırmış en derin acılar en derin ve engin denizlerde
Herkes her şeyin farkında fakat usulca susmak gelir ellerinden yalnızca
İnceden inceye tükenmişti bütün umutlar, tek yolun ölüm olduğunu gösteriyordu bütün saatler,
Karga yuvalarına vakitsiz gelen bir yılanı andırıyordu bütün kandırmacalar,
Hakikat çok uzak değildi fakat yakın da sayılmazdı, sadece susarak ulaşılabiliyordu ona,
Şiirin tatı tuzuydu gelip te hiç gitmeyen acılar,
harmoniyle buluşmuştu kulakları çıntan iftiralar,
Zaman mı yanılıyordu yok ise yanılan sadece çırılçıplak bir gerçeklik mi ?
Günden güne artan o sessiz fısıldamalar anlatıyor seni eski radyo frekanslarına
Yine bir akşamüstü ve yine yükselir dalgalar yollara aldırış etmeden
Umutsuz durumlar yoktur umutsuz insanlar vardır diye anlatıyor seni maviler
Arıyor gözlerim kapkaranlık ucu bucağı belli olmayan sahipsiz şehirde
Büyük yanılgılar kapımı çalıp kaçıyor
İçimdeki çocuk bana kayboldun bu akrabam dediğin uzaklarda diyor
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!