Ömer Ekinci Micingirt Şiirleri - Şair Öm ...

Haya edep yamacına yaslanan
Leylak gözlü bahar tenli yâr benim
Gözyaşımın huzmesinde ıslanan
Sükutunda gölgelenen har benim

Uzağında yakınına varmışım

İnfak bizim huyumuz
Dört mevsim her şeyimiz
Asfalt olsun köyümüz
Vergimizi verelim

Vergi veren dem verir

Yeisten öteye vehim bitmiyor
Bıktım bu ufuksuz düşüncelerden
Pek hacimsiz zevat balans tutmuyor
Vehim kaldı sere dev cücelerden

Ezelden ebede inceden ince

Vuslat bilmez neşvelerdir sensiz aşk
Sevda besler çile tüter sonsuz aşk
Ar kalmadı düğünlerde toylarda
Mecnûn gibi yanar mı hiç donsuz aşk
Vuslat bilmez neşvelerdir sensiz aşk

Ezelden sevdim derdimi
Beşikten mezara kadar
Nefsim azgın gem vurdumu
Söz düşer bizara kadar.

Aşkım ağır ruhum dalar

Beni soruyorlar acep kim gibi
Ateş yakmaz beni aslım İbrahim
Bazen mermer bazen yanan mum gibi
Server’e ümmetim daha ne deyim

Mazlum karındaşım zulmeden hasmım

Mevsimi gelince emri ilahî
Bir çınar dibinde duâya sarın
Samimi dokunuş olmasa dahi
Nağme-i ezkârla gül-zara verin

Düşündüm toz gibi zamansızlık ben

Nifak zuhur etmiş sakın aldanma
Velvele kuşanmış dost kılığında
Meşveret yok karışıklık muamma
Başladı kin fücur nifak yoldadır

Ümit kuşanmıştık kursakta kalan

Aniden döndüm durdum
Yutkunarak oturdum

Mahşeri kalabalık çığlıklar yükseliyor
Şaşkın şaşkın bakıştık hepsi beni bekliyor
Ayaklarım tutuldu damağım emekliyor

Küfrün silemediği ışıktan süvariler
Hakk’ın biatlileri ümmetin kandilleri
Her asrın seslenişi ölmezler hep diriler
Aşkın umutluları ümmetin kandilleri

Hüsrana uğrayanı bırakmazlar yüzüstü