Bulutlar umuda sarılmış sımsıkı yetim bir çocuğun hayalleri kaplar yüreğimi isyankar cümleler kuruyor aklım
Gözlerim onu arıyor nerde bilmiyorum hangi beynimin çıkmazında hangi amansız akşamın ağrın'da kimsesizliğimle üşüyorum
Bir sokak lambası altında. Pas tutmuş ayakkabılarım sisli gözlerim titreyen ellerim bir umudu daha gömme kalbimi yetim
bıraktın onu bırakma o kadar ihtiyacı var'ki gözlerimin sana boşuna dememiş atilla ilhan ben sana mecburum diye
Ben senin yokluğuna bile mecburum
Tek bir gülüşüne bile meçhulüm
Okuma yazma bilmezken
Sen öğrettin bana öğretmenim
Şarkı bile söyleyemezken
Sen öğrettin bana öğretmenim
Çiçek çalı gibi
Ey Dilber yüreğime ateş düştü
Seni öyle melhum görünce
Gözlerim, çaresizlik'ten
Yüreğim sensizlik'ten
Dizlerimde kalmamış derman
Hani derler ya
Dost diye güldüğüm
Aslında şerefsizmiş
Uğruna öyle öldüğüm
Meğerse şerefsizmiş
~~~~
Gözlerimdeki yaşımı
Gönül gözüyle gördüğümü
Bilsem hiç sevmez'dim
Hayata keder ördüğümü
Bilseydi hiç sevmezdi
Aşkıyla beni kor eyledi
Git kimi seviyorsan
Artık seni sevmiyorum
Kimin adını anıyorsan
Git onu sev artık
♧♧♧
Kendini güzel sanma
Hayallerin yıkık perişan, umutlar dergahındayım
Satılık aşk açık arttırmada satan,satana
umutların kaybolduğu yerdeyim
içimde sensizlik buğulu
gözlerim yollarda
Hasret kalmışım bir çayın demi gibi
Ne zaman baksam içime, sen çıkıyorsun en kırık yerimden.
Bir ses gibi sustun,
Bir bakış gibi kaldın —
Yarım kalan bir şeydin sen,
Ne aşk oldun tam,
Ne de unutuş…
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!