Ah gönlü kara sevdam
Yüreğim seni gömüyorken
Sensizliğin tabutuna
İçimde fırtınalar kopuyor
Hüzün yerine
Sonbahar döküyordu, umutsuzluk yapraklarını
Mevsimler renk değiştiriyor
Gözlerin hala kalbime sürgün
Hasrete konuk kalmış içimdeki sen
Seviyorum seni akça !
Gözlerin karasına
Gönlünün arasına
Hayal kurmak
Umutsuzluğun ortasında
İnsanlığın yok olduğu
Sevginin bitip tükendiği
İstanbul’un dipsiz sokaklarında
Hayal kurmak
KAÇINCI KOĞUŞ
Hangi demir parmaklıkların
Arasında idi özgürlük
Yetmedi mi yaptıkların
Tam özgür kalacakken
Gözlerin meçhul san'ki
Bir güzel yar seçtim
Bakışları şeytana kan'ki
Bir güzel yar seçtim
*****
Göründü gözümde kara
KIZ BEN SENİ YERİM
Gönül kapılarda hırsız
Kız ben seni yerim
Seni gidi seni arsız
Kız ben seni yerim
Çekme artık sürmeyi
Kız sen varya sen
Bırak gönül vermeyi
Kız sen varya sen
“””
Çok çektim çile
Bulutlar umuda sarılmış sımsıkı yetim bir çocuğun hayalleri kaplar yüreğimi isyankar cümleler kuruyor aklım
Gözlerim onu arıyor nerde bilmiyorum hangi beynimin çıkmazında hangi amansız akşamın ağrın'da kimsesizliğimle üşüyorum
Bir sokak lambası altında. Pas tutmuş ayakkabılarım sisli gözlerim titreyen ellerim bir umudu daha gömme kalbimi yetim
bıraktın onu bırakma o kadar ihtiyacı var'ki gözlerimin sana boşuna dememiş atilla ilhan ben sana mecburum diye
Ben senin yokluğuna bile mecburum
Tek bir gülüşüne bile meçhulüm
Kısa kalır aslında sevinç,hüznün yanı başında
Rüzgar olup geçtin ömrümden
Bir şiir gibisin
San'ki hiç bitmeyecek misin gibi
Gözlerim hep yol kesiyor
Ne zaman geleceksin diye
Okuma yazma bilmezken
Sen öğrettin bana öğretmenim
Şarkı bile söyleyemezken
Sen öğrettin bana öğretmenim
Çiçek çalı gibi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!