Ömer Şiiri - Bekir Dalkıç

Traktöre atlar Ömer.
Koyulur tarlasını sürmeye.
Derken lastik patlar, söner.
Başlar gelmişine geçmişine sövmeye.

Götürür pazara mahsülü erken.
"Hadi gel vatandaş, bir lira."
Ektiğini biçemeden döner eve,
Söylenir dönerken, sarsıla sarsıla.

Ömer umar, umar da umar.
Ne içki içer barda, pavyonda,
Ne esrar çeker, ne karı kız, ne kumar mumar.
Umar da umar.

Sarılır ipe eve varınca.
Gözünde tüter eski bir anı.
Birden gözleri dolar, ağlar da ağlar.
İpi dala bağlar da, öper kızla oğlanı.

Hangi ağaca asılsın ki Ömer.
Yine de düşmeyecek mi toprağa.
Biri sorsa nasılsın diye.
Nasıl olsun işte toprağım.

Ömer umar, umar da umar.
Ne içki içer barda, pavyonda,
Ne esrar çeker, ne karı kız, ne kumar mumar.
Umar da umar.

Şehre göç diyorlar Ömer'e.
Oysa şehirde çoluk çocuk köle.
Köyde kalayım dese sanki.
Şehirli bilir mi dönseler küle?

Yani dert dediğin tomar tomar,
Yırtılsada üstü başı, Ömer yamar, yamar da yamar.
Kimimiz görürüz, pazarda, parkta onu.
Kimimiz görsede göz yumar.

Ömer umar, umar da umar.
Ne içki içer barda, pavyonda,
Ne esrar çeker, ne karı kız, ne kumar mumar
Umar da umar.