Ölüyormuş Plastik Ayakkabıları Çürümüştü

Toprak oldu şimdi o spor ayakkabılarını giydiğin ayakların.
Sonsuza kadar yiyor bak solucanlar nefes borundan içeri giriyorlar.
Havanı da attın dünya mallarınla, daha ne istedin?
Gözlerin gördü onlarca kalabalığı daha ne?
Sözlerin işledi onların damarlarına, aktı kanlarına

Ben onlarla nasıl geçmişimi paylaştım
Neyin farkına varamamıştı açılmamış gözlerimiz
Neyi ellememişti duygularım kavrayamamış kokuları
Ağzımda büyüyen lafları kusamayınca
Tükürdüm gerçekleri içime doğru bir nehir coşuyor
Mavisi az kirlendi artık fazlası gri
Griye dönüyor kaslarım gerilirken o kadar diri ve sıkı görünmese de kalbim var

Bunu tüm kalbi acıyanlara
Söylerken jilet atanlanara
Ölünce salya sümük olanlara
Eski arkadaşlarıma
Öpemiyorum onları sadece bu kadar.