Ölüyor Sonra Şiiri - Kasım Kobakçı

Çekiyorum koyu mavi bir kurdele,
Gözlerimin üstüne,
Hava neden bu kadar soğuk?
Peki sen neden bu kadar yoksun?

Dilimden saatlere doğru,
Dolu dolu kurşunlar sıkıyorum,
Sözlerim de seninle ilgili,
Takılıp kalıyor hepsi şiirlerime..

Sürgün ettim seni kendime,
Verdiğim her nefeste,
Engelliyorsun beynimi...

Yemin ettim kanlar içinde,
Harflere karşılık geliyor dakikalarım,
S'ye varıyorum,
Derin bir nefes,
Gerisi gelmiyor..

Dilenciler gibi,
Yere bakarak,
Yürüyorum şimdi,
Sevgili..

Ancak,
Aramızda fark var,
Onlar para arıyorlar,
Bense sende kaybettiğim kendimi...

Bugün,
Bu cümleler arasında,
Seni görüyorum.

Gözlerinin içine baktığımda,
İstanbul'a yağmur yağıyor,
Karlı havada...

Ay güneş gibi parlıyor..
Sen,
Dşüyorsun sözlerime,
Ezerek hepsini...

Babamın öldüğü gün,
Doğuruyorsun gözlerimi..
Kapatmayıp da,
Başka ne yapayım?

Kör mü olmam gerekir?
Baktım çünkü sana.
Sevgili?

Kendi adıma,
Aşk şarabı içiyorum,
Şiirlerim,
Sarhoş oluyor.

Ayaklarım,
Yağmurun altında bedenimi taşıyor,
Şiirlerim ıslanıyor.

Sen,
Gidiyorsun sevgilim.
Şiirlerim,
Ölüyor sonra...

Yaptığım her şeyde,
Seni hayatta tutmaya çalışıyorum...
Sen,
Kendini öldürüyorsun..