Oluş Şiiri - Ahmet Baris Ay

Anlayamıyorum
Yellerin esmesini boşluklarda
Bir varmış bir yokmuş
Biri varmış artık yok
Yok

Yıllara bölünmüş ömürler
Yıllarla beraber göçüp gitmişler
O kadar derin kazılmış ki feza
Diplerine kova sallasam
Bir burç anlatsa onu bana
Yıldızlar haber verse
Olmaz mı
Olamaz mı
Olmadı mı hiç olmaması gereken

Silinmemeli hiçbir gülüş rüzgarla
Bu bitmek bilmez dönüşler
Bulandırmamalı yaşamın hafızasını
Şakaya hiç gelmeyen yaşamak
Acıya da gelmemeli

Hissetmek var ya
Ölümün felçli eli
Kanın donduğu damarlarda doğmuş
Bir mutluluktan sezaryenle alınmış olan
Birden sıfır çıkarılırken
Birden ağlamış olan
Göz yaşların çığlıklarına sıza sıza akarken
Bir bedenin bir bedeni sevmesi gibi boşalan
Parmak uçlarına gömülmüş en değerli gömün
En kanlı yüreğin
En ciğerli nefesin
Asla sönmemeli...

Bu karanlık neden o zaman
Neden bu göklerin ermiş çaresizliği
Toprağın çatlak dudağına bir damla olsun yağamayan bulutlar
Hangi mevsimin gecikmeli cemresi
Hüzün ışığın paletinden seçilen bir renk mi
Nedir bu gülmeye doyamayanların gurme sevinçleri

Anlatamıyorum
Dilim kabuğu kırılmış bir salyangoz gibi susa susa kuruyacak
Sessizliğim ay ışığının susuşuna karışacak
Göz bebeğim mürekkep gibi maviliğe damlayacak
Varlığım varlığında kıvıl kıvıl dağılacak
Ona ölüm günü armağanım olacak...

19 Nisan 2019

Selanik yolculuğunda