Olurum Şiiri - Rıfkı Kaymaz

Yüce dağ başında kaynayan pınar,
Sevginin bağında bir gül olurum.
Toprağa kök salmış koca bir çınar,
Bir gülün aşkına bülbül olurum.

Ruhlar çorak, hasta, bîçare, fakir,
Yolsuzluk diz boyu, dört bir yanda kir,
Zulmü alkışlamam, zalime bir bir,
Gerçeği haykıran bir dil olurum.

Bende insanlığın çektiği çile,
Gözyaşım can olur kuruyan güle,
Taşlaşan yüreğe, kekeme dile,
Fakire uzanan bir el olurum.

“Yakma! ” emiriyle ateş, zikirden,
Bir gül bahçesine dönüşür birden,
Bendine sığmayan coşkun nehirden,
Ateşi söndüren bir sel olurum.

Onun sevgisiyle canlanır dünyam,
Gerçeğe dönüşür, hayalim, rüyam,
Ne acı, ne keder, ne çile, ne gam,
Yalnızca sabreden bir kul olurum.