Olursun Şiiri - Emine Tugay Dursun

Olursun...

Gönül zanneder ki her fani melek,
İçini bilmez ki boş hali kelek.
Tüm dostu sırtına giyme sen yelek,
Oracıkta üryan kalan olursun.

Arsızla dolaşıp gezmek isteme.
Düşkünün başını ezmek isteme.
Bilinmezi bilip sezmek isteme,
Vefayı hayvanda bulan olursun.

Varsa yüreğinde insan hamuru,
Atsalarda tutmaz tozu çamuru.
Avlayıp başına taksan samuru,
Hak alan değil de çalan olursun.

Bilmeden söyleme belki yeri var!
Göremezsin kimin alın teri var!
Sanma her dervişin bir de piri var,
Doğruyum deyip de yalan olursun.

Hoş gönül buldun mu giriver gitsin,
Uzanan her eli sarıver gitsin,
Kin ile nefreti salıver gitsin,
Yoksa gariban bir falan olursun.

Akraba, eş dostlar sanma başında.
İçtenlik arama gözün kaşında.
Şifayı ararsan şeytan aşında,
Gökte hüma iken yılan olursun.

#eminetugaydursun