Hasretimi Serp Toprağıma

Seviyordum, seviyordun,
Bunu biliyordum, biliyordun,
Yine de arada bir gidiyordun...

Dönüp, dolaşıp,
Yine geliyordun...

Yoruldum,
Çok yordun,
Yoruldun

Duyguların çok yoğun olmasına,
Delilik diyordun,
Buna rağmen bütün delilikleri,
Sen ediyordun

Kendinden biliyordun...
Kendimden şüphe ediyordum

Ölmesek bile ölecek kadar yıprandık,
Her seferinde o acıları tekrar,
Ne diye ölüm kuşanarak andık

Hasretimi serp toprağıma,
Çeker üzerime sensizliğe sarılır,
Cansız kalışıma alışırım..

Umut gibi bulutlandı gözlerim,
Parçalı, göz bebeklerim vardı, içi senle dolu,
Bir gün ağlayarak sana kıyar,
Göz yaşları ile seni benden kovarım

Önder Karaçay