Ölürsem! Şiiri - Erdal Taşköprü

Ölürsem kendim için değil
Senin için üzüleceğim..
Topraktan emanet aldığımı toprağa,
Allah’tan emanet aldığımı,
Allah’a teslim edeceğim.

Ölürsem kendim için değil
Senin için üzüleceğim..
Oğlum, kızım, eşim..
Ve sabah ilk doğumunu gördüğüm güneşim;
Anam, babam..
Sırdaşım, Kardeşim..
Ölürsem kendime değil
Sizlere üzüleceğim.

Belki benden bir sevgi kırıntısı kalanlara,
Bir saygı, bir anı..
Beni anlayacağı,
İki cümlemi okuyan..
Gözlerimi, gülüşümü
Acıdan arta kalan duruşumu,
Zulme baş kaldıran satırlarımı,
Ücra bir köşede kırıntılarımı,
Bulunduran, barındıran her kim varsa..
Ölürsem kendime değil
Sizlere üzüleceğim.

Santim kadar anlamı yok nefretin!
Kinin duman kadar ağırlığı yok!
Malın mülkün bir yerden sonra esamesi yok!
Yokluğun yokluktan öte hükmü yok!
Tok bir çocuk kadar
Doyuramaz hiçbir ekmek mideni!
Gülen bir yoksul kadar
Güzel bir bakış değemez gözlerine!
Bunları anlamayan, algılayamayan garibim!
Ölürsem kendim için değil
Sizler için üzüleceğim.

Ben Kendisine ait bulunduğum!
Yaşamak gayem,
Sevgisine mazhar olmak için olduğum!
Bildiğim, sığındığım, sevdiğim..
O an ki senelerdir,
Yetim gibi beklediğim!
O büyük günde mesut olduğum için
Öldüğümde zerre kadar kendime değil
Kalan, kalacak olan
Sizlere üzüleceğim.

Ölürsem kendim için değil
Senin için üzüleceğim!
Belki duymadığın bir sözüm kalmıştır,
Mağrur bakışında isli gözüm,
Doymadığın bir yanım,
Ağrıyan sağım,
Sızlayan solum,
Sığamadığın göğüs çukurum..
Ne biliyim işte!
Yetişemediğin çocukluğum,
Yoksul kaldığın bir konuda çokluğum
Kısık nefesim, çiçeğim, gerçeğim..
Hatırlayabileceğin her ne varsa benden yana
Hatırladıkça acı verecekse sana
Ölürsem kendim için değil
Senin için üzüleceğim...

09.12.2021