Olurmu Toprak? Şiiri - Olgun Özdemir

Onu takdim ediyorum size,yada tarif ediyorum.Nakledebilirmiyim sorusu ise bende hala bir bilmece! Kördügüm olmus, dil cözülememis halde onu anlatmak.Lakin ne mümkün,güc! Engin ve masmavi bir okyanus.Gözle görülebilen ufukta bile günesin olanca etkisine ragmen mavinin tonu hep ayni.Vazgectim tasavvur edemeyisimden,üzgünüm cahilligimden.Belki, belki apak bir kagit ve kalemi alarak onu resmedebilmek! Ama nafile,olmuyor.Elemlerimi nakis gibi islemeden basit bir kara kalemle yorulmus ruhumu yok sayamazsin der gibi,bana!
Beni affetsin,sizde affedin.Anlatamadim,anlatamiyorum.Kendini henüz ifade edemeyen,bulamayan, baskasini nasil yansitabilirki aynalara? Neyse; derken bakin aklima gözyasi geldi.Bir damla gözyasi.Sadece bir damla süzüldü gözünden.Kan damlasi oldugunu topraga düstügünde anladim.Anladigimi sizde anlayin.Susuz ve kurak,toprak kivrimlariyla catlamis dudak.Biliyormus gibi yutmamisti,kabul etmiyordu.'Toprak kabul etmez seni,toprak dahi icine almak istemez seni,atar! Bu kez degil.Bu baska.O kan rengi gözyasina tercüman.Onun lehine bir kilic yada mizrak.Toprak bu, bilmezmi al renge bulanmis gözyasinin kaynagini? Onun hüzünlerini,acilarini,kullanilmisligini,aldatilmisligini,cektiklerini.Ne olur toprak sar onu,icine cek.Sar`ki icindeki lesi gömsün.Kurtulsun ondan,capraz sorulardan.Kaybolsun,takibi unutulsun,unuttursun.Yeniden dogar gibi,dogacak gibi,dogmus gibi! Olurmu toprak?