Ölürken Gülmek Varmıdır

Ölürken gülmek varmıdır kaderde söyle sevgilim
Bu kadar mı bizden bezmiştin de gülerek terkettin
Kefenini açıp baktığımızda hala durmadan gülersin
İnan seni hep o gülmelerini neye yorumlasam dersin

Kış günü idi ince kefen içinde hiç üşümüş halin yoktu
Tahta tabut içinde donmaktan belkide seni koruyordu
Bir gün geçti ama yüzün aynen ilk günkü gibi duruyordu
Toprağa korken bakamadım sana içim tir,tir titriyordu

Nasıl yerin rahatmı bilmem ama yüreğim hep yanıyor
Seni oralarada yalnızmı koydum bilemedim içim dağlıyor
Yengem abime ve kıymet mezarını hergün gelip yokluyor
Ayrıca ruhuna beş vakitte fatihalar gönderip sana okuyor

Bende buralarda dualarını hiç eksik etmedim
Gece ve gündüz aklımda hiç mi hiç gitmedin
Keşke bir yatakta yorganda yanına ben sereydim
Seni oralarda garip garip bırakmış dedirtmeyeydim
11.03.2008
Bahattin Tonbul