Ölürken Doğmak Şiiri - Meral Meri

Dimağı yoksun bir dağ değildim
Zaferlerim sömürgeye düşürülmüş bir ölü de olsa
Ancak yukarısı başımın ve gözümün üstü hala benimdir
Bana ait ve öyle zırhla çevrili
Kimse gocunup bu yüzden yıkılmasın
Ki herkes kendi elemleriyle yoksunlaşır
Bir tabut değilim
Ki elinizden düşmeyen,cansız da olsa bedenim
Zayıfım diye inleyemem!
Çünkü ruhum hala benimdir,uçabildiğim kadar benim.
Bağışlanması zor bir kalp tanıdığımda
Ben defalarca değil,ancak bir kez doğduğuma şahitlik ederim.
Ancak tanıyabileceğiniz derecede yaşıyorum size göre
Ancak öldürülmüş mülklerim değildir yaşatan beni
Ben ki ne kadar yersiz ve yurtsuzum
İşte bu kadar tamamım
Fakat siz görebiliyor musunuz kendi aziz ölümlerinizi?
Kendi gitmişliklerinizi,geçip giden günlerden bir vatana?

15.09.14.İstanbul