Olur Ya Okursun Şiiri - Hüseyin Özbakır

Olur ya okursun.
İşte böyle böyle başladım yazmaya.
Aklımdakileri dışa vurmak adına, seninde
dediğin gibi.
Onları dışa vurmak için yazdım onca sözü,
karaladım onca sayfayı.
Olur ya okursun diye.
Evet, ben yazdım sadece ki daha fazlasını
yapmaya gücüm yetmezdi. Cesaretim de yok
zaten.
Çokça sana yazdım, ara sıra tanıdığım yada
öyle zannettiğim insanlara.
Anladım ki ben içimdekileri yazmak adına
yazsaydım sadece, yani onları dışa vurmak
için yapsaydım bu eylemi bulduğum bütün boş
sayfalara adını yazmam yeterdi. Hatta bütün
boş duvarlara bütün ağaçlara kazımam
gerekirdi.
Ama sözüm vardı benim sana ifşa edemezdim
seni.
Sana bile söyleyemediğim onca şeyi sokaklara
serip de dillendiremezdim seni.
Ola ki yapsaydım bunu, yani seni tasrif
etseydim sokaklarda sana aşık bir tek ben
olmazdım şu topraklarda.
Seni okuyan severdi, sana yazdıklarımla.
Yapamazdım bunu.
Hangi aşık ister ki böyle bir şeyi, ben adını
bile çok görürken kağıtlara.
Evet yazıyorum ama aklıma, sessizce
yapıyorum bunu.
Ve kendim bile duymayacak kadar
sessiz söylüyorum adını içimde.
Zaten ben, adın geçince olmadık bir yerde
sesim kısılıyor daralıyorum ister istemez.
Hani hasretim ya sana ondan olsa gerek.