Belli Etmedim Şiiri - Murat Bekir Alpars

Bir Şubat soğuğunda, senden dönüp giderken,
Sanki dünya tutuştu, yaktı! Belli etmedim...
Sevmiyor san istedim, ömrüm o an biterken,
Bir depreme kapıldım, yıktı! Belli etmedim...

Çünkü sen bir goncaydın, dalında mahzun duran,
Ben yaşlı bir ihtiyar, ömrüne hazan vuran,
Işıldayan gözünde, ümidi bin kez kıran;
Cesaretim kayboldu, yoktu! Belli etmedim...

Tek çarem senden kaçmak, seni bir an üzmeden,
Gözlerimde sevgimi bir an olsun sezmeden,
Bu gönül deryasında, bir meçhule yüzmeden,
Sensizlik bir mızraktı, oktu! Belli etmedim...

Bir söz verdim kendime, "geçse de bin bir sene,
Leyl'i görmem, solsa da, gözlerimdeki mine"
Bir kahve fincanında , halimi gören nine;
Gözüme ağlayarak, baktı! Belli etmedim...

Derin bir rüyadaydım; zenci biri diliyle,
Haykırdı feryat etti, sanki surun yeliyle,
Savurdu parçaladı, altı parmak eliyle;
Alnıma kurşunları, sıktı! Belli etmedim...

Düşman bildim kendimi, gülücükler saçarken,
Kulağımda hep sesin, ben kendimden kaçarken,
Kendi ziyanıma ben, kapıları açarken,
Kederim gökyüzüne, çıktı! Belli etmedim...

İşte böyleydi Leyl'im, senden kaçma hallerim,
Belki benden uzaklaş, diye benim ellerim,
Bir günaha sarıldı, silindi amellerim;
Bir hüsranın içine, aktı! Belli etmedim...

Rabbimin lütfu sevgi, bana düşen bir gaye,
Dedim, "sevmek hadsizlik, belki gönülde paye"
Sanki zebani beni, ye'se kapıldım diye;
Cehennemin içine, tıktı! Belli etmedim...