Ölür Gidermiş Şiiri - Veysel Şimşek

Dünya zenginlerin başının tacı,
Kim tanır fakiri yoksulu açı,
Boşuna zorlama inatçı keçi,
Herkes günü gelir ölür gidermiş.

Ne ettinse senin günahın sana,
Zorlama eziyet edersin cana,
Hakkın huzuruna ulu divana,
Herkes kendi günahını alır gidermiş.

İyilkte kötülükte senin elinden,
Sana senden gelir kendi dilinden,
Rahat geçmek istersen sırat yolundan,
Herkes kendi sevabını alır gidermiş.

Suçsuz doğar bu dünyaya gelirken,
Hiç düşünmez helal haram alırken,
Bilse bin bir sual vardır ölürken,
Edenler belasını bulur gidermiş.

Sana sözüm sana hey tuzu kuru,
Bilki çok dehşettir cehennem narı,
Hastalıkla ölüm yıkar ulu çınarı,
Üç beş gün dünyada kalır gidermiş.

Ayırmazki fakir zengin paralı,
Ölüm adres sormaz demez nereli,
Her doğan canlının şartlı kuralı,
Doğar gelir yaşar ölür gidermiş.

Gerçekçi; ol yalan ile arınma,
Her zaman git hak yoluna erinme,
Dünya fani mala mülke yerinme,
Mal mülk kalır insan ölür gidermiş.

Veysel bir zamanlar çok hayal kurdu,
Geçim telaş derken çırpınıp durdu,
Ne yazık garibim kendini yordu,
Herkes kısmetiyle gelir gidermiş.