Olur da Bir Gün Şiiri - Barış Can Bıyıklı

Olur da bir gün bıktım dersen bu hayattan,
Eğ başını toprağa bak.
Gökyüzüne varana kadar neler var ayaklarının altında.
Yuvadan yemek aşıran bir karınca gördün mü hiç?
Yahut sarhoş bir solucan?
Koştururlar bir devranı döndürmek,
Senden kalanlarla yeni bir sen yapmak için.
Alışılmış kararların dışına çıkan bir insan,
Aşıldığı kadar özgür olan ruh denir buna.
Mesafe koy kalıplarla arana ki
Budur seni insan yapan
Ve budur özünü ötekilerden ayıran.
Olur da bir gün ölsem dersen,
Ölsem de kurtulsam…
Yaşamanın zorunluluğu vardır gövdende.
Aldığın nefes emanettir dünyadan.
Dön arkanı bak geçmişe,
Yaşamış ya da yaşatmış mısın kendini?
Görmüş müsün en yalçın dağın zirvesini?
Tatmış mısın dünya lezzetlerini?
Eee…
O hâlde nereye dostum?
Diyeceksin ki,
Mutlu değilim, hiçbir şey yolunda gitmiyor.
Mutluluk da sende üzüntü de.
Seç seç yaşa diye koymuşlar gönlüne.
İsteyen bir pirinç tanesine de bağlar mutluluğu.
Nefes almaya bir ciğer, sevmeye de bir kalp yeter.
O hâlde dostum,
Olur da bir gün gidiyorum dersen,
Bir şiir oku, gitme.