Gönül göğe alıştı
Gayrı yer bela olur
Çıngı düştü, alıştı
Ateş, yer; bela olur
Ne can kalır ne de ten
Ne “benlik” var ne de “ben”
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta