Kımıl kımıl bir düşüncenin, aykırı sabahları,
sen ne söylersen söyle, bu onun korunakları,
dağılan sessizlik, barınılmayan ve uzak,
kendine katlan, bir perde açılır içine, varolmayan,
duyulmaz ışıkların ezgisi sarmış, bırak ellerine,
tutunmasan da olur artık.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla