Ölümüne sıkıyor Şiiri - Veysel Çakır

Yirmi dört saat seni, düşünüyor dimağım
Daha gözüm açmadan, fırtınalar kopuyor
Yağmur mevsimlerine hasret gönül ırmağım
İçimde ki acılar, bu canıma okuyor

Çaresizlik içinde, mucize bekliyorum
Hayatım param parça, habire ekliyorum
Canım çıktı çıkacak, gel de gör tekliyorum
Yürekte bir yangı ki, canımı çok yakıyor

Sanki Yusuf misali, kuyu-zindan arası
Her gün bunu yaşatır, gönlümün bu yarası
Varlığımla özdeştir, sanki zifir karası
Bir ateş var içimde, beni yakıp yıkıyor

Aklımı yıpratıyor kahreyleyen sorular
Dertlerimi yazmaya aciz kalır sayılar
Benim kadar çeker mi, dalgalardan kıyılar
Tutulduğum fırtına köhnelere tıkıyor

Aldığım cevapları kaldırmıyor bedenim
Yaşam coşkum mahvoldu, bir sen değil gidenim
Hiç dur durak bilmiyor, öldürecek Neden'im!
Bir düğüm boğazımı, ölümüne sıkıyor