Ölümüne Aglıyorum Şiiri - Sadi Pekyiğit

Yağmayan yağmurun altında
Ahşap mermer merdivene oturmuş
Doğmamış sevgilimin
Ölümüne ağlıyorum

Hergün dökülen göz yaşlarımla
ya da budanan dallarımla
Elim kolum bağlı bekliyorum
yagmuru bekleyen ağaçlar gibiyim

Çiçeklerimin açılmasını
tomurcuklanmayı istemekteyim
Oysa güzdeyiz

Bu bekleyiş uzun sürer mi meçhul ama
hasret var ya ayakta tutan insanı
Eninde sonunda geleceksin ya
Yalancı güneşinle de olsa ısınacağım ya

Döneceğim ya yaşama
Sabırsızım diye kızma bana çok bekledim seni
Bu kadarını da yapayım izin ver
Fazla geç kalma baharım
yagmurlara ya da bir baltaya kurban olmayayım.