Ölümün zifaf gecesi Şiiri - Sami Yalçınkaya

Aşkın hançeri saplandı bir kerre yüreğe
Artık bir damla kan bile akmıyor nafile.
Kimsesizliğin koynunda,
Yelken açmışken ölüme,
Kara sevda ezip geçiyor
Söz dinlemiyor biçare.
Beden ayrı ruh ayrı savrulmuşken
Firakın elemiyle,
Hiçbir şey kar etmiyor,
Kalben gideni geri getirmeye.
Dost yok sevgili yok bugün; kabul gününde,
Gerçek yar; analar,
Her daim acı çekende.
Kalbim sığmıyor içi içine,
Yerinde değil belkide,
Ruh kanat çırpmış boşluğa,
Avcıların hedefinde,
Kaçarken isabet eden kurşunlardan,
Yara bere içinde.
İmkansız,vazgeçilmez bir yara sızlıyor
Ta derinlerde
Ancak diner acısı;
Hüzünlü bir ölümün zifaf gecesinde.