Ölümün soğuk çehresini Şiiri - İlyas Kaplan

sorunlarımı ben çözemedim, benden sonrakiler de çözemeyecek
aklımdan fena ihtimaller geçiyor
düşmanlarıma olan bütün kinimi unutarak
çılgın bir hayattan sonra bütün günlerim
tam bir saadet içinde geçecek

esrarengiz görünüşte iyi kalpli saatlerde
geceli gündüzlü en küçük izler üzerinde yürüyorum
son derece cana yakın birer insan gibi
biraz da benim kadar sevmiş olsalardı
bu zor günlerimde derin ıstıraplarımı
ölümün soğuk çehresini

ölümü kanıksamış ruhuma ümitler dağıtıyorum
manidar sessizliğine,bu latif haline yıllarca
önümde uzanan koca zamanı ayaklar altına alıp
zihnimin çektiği müşkülatla alay eder gibi
sineme sığınmış hazin bir sancıya aşk sunar gibi

garip bir haleti ruhiye içinde kıvranmaktayım
geceler uzamış kış gecelerinin uzunluğuna benzer
rüyalardan sabaha kadar gözümü alamıyorum
uçsuz bucaksız mekanları gece uykularımda

hudutları mahşere kadar uzanan bu mukadder hayat
nasıl olur da vicdanımın ters istikametinde yürümeğe devam eder
aynen vaki kara yazgıları yıllarca üstümde
aleyhime kurulmuş olan kahpe tuzaklardan habersiz
çektiklerim cehennem azabının kefareti sanki

redfer