Pusulasız Şiiri - İlyas Kaplan

aklımdan fena ihtimaller geçiyor
düşmanlarıma olan bütün kinimi
unuttum
çılgın bir hayattan sonra
bütün günlerim
tam bir saadet içinde geçiyor

iyi kalpli saatlerde
geceli gündüzlü
en küçük izler üzerinde yürüyorum
son derece cana yakın
bir derviş gibi

biraz da
sevmiş olabilseydim
keşke…
bu günlerde
derin ıstıraplarımı
ölümün soğuk çehresini

ruhuma ümitler dağıtıyorum
manidar bir sessizlik bu
bir latif tavır bu
yıllarca
içindeyim

önümde uzanan koca günahları
ayaklar altına alıyorum
zihnimin çektiği ıstırapla
alay eder gibi
sineme sığınmış
hazin bir sancıya
aşk sunar gibi

garip bir haleti ruhiye pençesinde
kıvranmaktayım
geceler uzuyor
kış gecelerinin uzunluğuna benzer
rüyalardayım sabaha kadar
uçsuz bucaksız mekanlarda

hudutları mahşere kadar uzanan
bir mukadder hayat ki
istikametinde yürümeğe devam
aynen vaki
yıllarca
aleyhime kurulmuş olan
kahpe tuzaklardan
habersiz
cehennem azabının kefareti sanki
çektiklerim

çarpmıyor yüreğimin sesi gibi
sesler
güneşin ilk ışıkları
sahi
nerede o aydınlık yüzler
o yüzlerin kaybolmasıyla beraber
sırra kadem bastı
fecir

bu saatlerde kimse uyanmıyor artık
çalar saatler
kaybedeli çok oldu
seslerini
şehrin ilk gürültüleri arasında
meleksi çığlıklar yer almıyor artık
artık gecedir
fecir

gecelerimde kayboldu
çölde yolunu şaşıranlar gibi
zaman içinde kaybolan
rotasız
pusulasız
kimseyim
şimdi

redfer