Ölümün Senli Güzelligi

Ellerin of ellerini aşkla tutan elerim
Başımı aldı arasına başım eğik öne neyle semde söz geçmiyor bu gönle
Alemde bir sen varsın bir tek sen baksam hangi yöne
Gözlerimde aşkın damlaları süzülüyor yanağıma
Hani sen bir defa giymiştin ya
O penyeyi hala yıkamadım sen kokuyor mis gibi
Ve gözlerin sanki hala sarı sandalyede bana bakıyor
Hatıralar bir bir ciğerimi yakıyor
Dizlerimin önüne çöküşün
Ve ipeksi saçlarını tel tel t arayışım
Utangaç ve mahcup bir aşkla bana bakışın
Ceylan gözlerinle gözlerime akışın
Beni bende alışın ey yar daha az önceymiş gibi
Yanımda yavaş yavaş kalkışın
Beni affet ey ayrılık ben seni hiçbir gün kabullenmedim
Hiç sevmedim hiçbir gün seni dost bilmedim
Öpüşlerinin sıcaklığı gitmedi hala
Okşadığın saçlarıma tarak vurmadım o günden sonra
Seni sensizliğin de anılarınla yaşıyorum ey yar
Ben şimdilerde yokluğunun ızdırap çemberine düşmüş
Aşkın girdaplarında boğuluyorum
Yavaş yavaş can verecek bedenim
Yani ölüyorum ey yar…
Ölümün senli güzelliğini keşfettim
Biliyorum ölüm beni sende var edecek
Toprağa karışacağım kar ya da
Yağmur olup üzerine yağacağım
Sonra bahar olacak bir ağacın damarlarında dallarına
Sonra çiçeğine ve meyvesine sineceğim
Belki bir kiraz belki bir beklide bir elma olacağım
Ve senin dudakların tarafından yine
Yeniden aşkla öpüleceğim tıpkı dünler gibi
Kim bilir beklide bir papatyaya karışacağım
Senin yeni aşkların olur
Sana bir demet papatya alır ve sen yine
Beni koklarsın derin derin içine çekersin
Kokumu tıpkı ben gibi aşkla
Yani ey yar ölümün senli güzelliği var olacak
15.11.1999