Ölümün Ötesinde Ateş Duruyor

Yaktığın yerde durmuyor ateş
Külü dahi bir yangın oluyor...
Şekilsiz çiçeklerin
Neşe veren yaprakları
Yanmak için gönüllü oluyor..
Sen bile unutmuşken sebebini
Can pervaneler
Kendine sebep buluyor
Soğuk şehirlerin
Parlak sokakları
Mecnunlara çöl oluyor...
Hayat bir savaş
Yaşamak umut olmuş
Yürüyene
Düzlükler yokuş oluyor
Öyle büyük bir ateş ki bu
Uzak durana
Dünya cehennem oluyor
Canan bile geçiyor candan
Tüm canlar
Harman oluyor...
Dönüp duran kainat şaşkın
Ulaşmak için
Bir de zaman duruyor
Güneş kıskanıyor da halini
Bu kez gece doğuyor
Uslanmıyor işte deli gönül
Her seferinde hep böyle oluyor
Ölümün ötesinde ateş duruyor...

Bülent Özdemir